Wersja singlowa b. dobra mimo kilku drobnych zastrzezen, za to albumowa jest
doskonała! Drobne dzwieki ktore przeszkadzaly mi w single edit przy rozmachu i rozkrecajacym sie tempie wersji albumowej gdzies znikaja!
Bardzo cenie Fugitive, Music for boys czy Samurai ale Axis to inny swiat! Takiej breake-progressive kompozycji nie powstydziliby sie klasycy gatunku, ktorymi dla mnie sa
Grade E, Junkie XL albo Nick Warren i Way Out West. To chyba najbardziej klubowy (czyli to co gra sie w dobrych klubach - nie dyskotekach, a co potocznie i zbiorczo nazywane jest przez niezorientowane masy
techno) kawalek w studyjnej karierze PSB.
Brzmienie ktore uwielbiam, a ktorego raczej sie nie spodziewalem po PSB, zwlaszcza po nagraniu Release czy Fundamental.
Neil i Chris nigdy jeszcze tak bardzo nie zaskakiwali mnie tym, jaki zachwyt wywoluja we mnie ich nagrania. Co bedzie dalej?